Back to school

Goede morgen! Hoe gaat het met jullie allemaal?
Hier in Thika nog steeds alles prima in orde. Sinds dat we terug zijn vanuit Mombasa is de structuur hier in CRC aardig toegenomen. De kinderen hadden, na deze trip, nog een paar daagjes vakantie. We zijn nog naar een speeltuin (Blue Post) geweest en hebben de nodige spelletjes met ze gedaan. Vanaf afgelopen maandag zijn ze echter weer begonnen aan hun derde termijn op school. Dus Anne is het gehele weekend bezig geweest de schooluniformen in orde te maken; Truien, blouses, broekjes, jurkjes en sokken naaien.....maar ze zien er allemaal weer Pico Bello uit en we durven ze zonder schaamte naar school te sturen. Doordat ze kinderen nu dus naar school gaan, ziet onze dagindeling er iets anders uit. We staan om half 6 op om brood te smeren voor de kids. Zij zijn dan in de tussentijd aan het douchen en kunnen om 6 uur aanvallen op hun brood en Chai (Thee met melk en veel suiker). Rond half 7 – kwart voor 7 lopen we dan met de kinderen naar school, waar ze verwacht worden om 7 uur aanwezig te zijn. Opruimen, ochtendgebed en om 8 uur beginnen dan de lessen. Wij zijn dan intussen alweer terug in CRC, waar we zelf gaan ontbijten. Gelukkig hoeven we niet iedere dag zo vroeg op, want we zijn momenteel met vijf vrijwilligers hier in huis, samen met Rene, Esther en Mirjam. We wisselen het vroege opstaan mooi af, omdat het natuurlijk onzin is om met z’n vijven brood te gaan zitten smeren.....
We helpen de rest van de dag met poetsen, afwassen, boodschappen en andere huishoudelijke taken. Ook zijn er nog 5 kids in CRC (die te jong zijn om al naar school te gaan) die vermaakt moeten worden. Verder hebben we dus ook voldoende tijd (zeker nu we met meer vrijwilligers zijn), om wat dingen zelf te ondernemen. Zo zijn we de afgelopen weken nog een aantal keer bij KOP wezen helpen, zijn we naar Joy Town geweest (school voor lichamelijk gehandicapte kinderen) en zijn hebben we plannen gemaakt over de besteding van het sponsorgeld wat we nog hebben vanuit Nederland. Ons idee is om een soort van Peuterspeelzaal te gaan beginnen. Het idee is ontstaan na het bezoek aan een familie waarbij 1 kind heel erg ondervoed was, Idris. Idris is 2 of 3 jaar (tja, geboortedata hebben lang niet alle kinderen), maar was zowel mentaal en fysiek (waarschijnlijk door zijn ondervoeding) nog lang niet zo ver. We zullen zo het verhaal over Idris nog even verder vertellen.
Veel kinderen hier hebben, vanwege ondervoeding, onderstimulatie en gebrek aan aandacht, vaak een niet meer in te halen achterstand wanneer zij starten in de kleuterklas (Nursery school). Door ze vanaf jonge leeftijd educatie, aandacht en voeding te bieden, hopen we de achterstand voor een aantal kinderen te kunnen verminderen. Na het opstarten van deze Pre- nursery unit zijn we ook van plan om de kinderen, wanneer ze doorstromen naar Nursery school, te financieren (Nursery is namelijk niet geheel gratis). We zijn op het moment volop aan het brainstormen met Mirjam, Esther, Nelson & Naftali (managers hier bij CRC) over de invulling hiervan, maar we houden jullie natuurlijk op de hoogte van de ontwikkelingen. Het plan is in ieder geval dat het een project is voor een lange termijn, dus we zullen er ook vanuit Nederland bij betrokken blijven, aangezien de financiele sponsoring daar vandaan moet gaan komen. Dus mochten er mensen zijn, die nog sponsoren weten, houd ons in je achterhoofd........

Dus nu nog even het verhaal over Idris. Hij zag er echt heel slecht uit toen we hem voor het eerst zagen (hij reageerde bijna nergens op). Daarop hebben Esther en ik de jongen mee naar het ziekenhuis genomen. We hoopte de oma mee te nemen, maar die besloot de nacht van te voren dat ze eigenlijk ergens anders heen moest (oftewel, ze had er waarschijnlijk geen zin in). De moeder was een paar dagen geleden bevallen van het 8e kind (waar begin je aan als je er niet eens 1 te eten kan geven) en de vader was kortgeleden overleden. Uiteindelijk ging er een hoogzwangere vriendin van de moeder met ons mee. Eerst zijn we naar de dokter geweest (HIV test was negatief, dus dat is mooi), waar we hebben aangedrongen op een ziekenhuisopname (aangezien de moeder, als we een speciaal dieet aan het kind geven, dit waarschijnlijk niet aan het kind zal geven). Daarna dus door naar het ziekenhuis, waar we overal gewoon mochten doorlopen (soms is het toch wel handig om een “mzungu” (blanke) te zijn ;)) .De jongen bleek amper 50% van het “normale” gewicht te hebben. Hij kon ook nog steeds niet lopen en ook staan zonder hulp was niet veilig. Uiteindelijk bleek dat er 24 uur per dag iemand bij de jongen moest blijven, omdat ze geen verplegend personeel hebben. Dus ik (Anne) ben er in het begin bijgebleven, terwijl Esther schone kleren, pampers, een bord, kopje, lepel, zeep etc, ging halen. Voor de nacht hebben we uiteindelijk iemand in kunnen huren, zomaar iemand van de straat helaas, maar om zelf ’s nachts te blijven, lijkt me ook niet helemaal veilig. De volgende dag kwam een broer van de moeder, maar toen we de dag erop langs kwamen, was hij ‘gevlucht’ en had hij het kind dus alleen achtergelaten!!!Tot vandaag is de man nog steeds niet terug (wij denken dat hij samen met de oma aan het onderduiken is ;)). Uiteindelijk is er een neef gekomen, die heel goed voor Idris zorgt. Wij gaan elke dag langs om te kijken hoe het gaat en het ging met de dag beter (hij kreeg al echt praatjes en we mochten hem absoluut niet meehelpen met eten), tot hij eergisterennacht ineens begon over te geven en epileptische aanvallen kreeg, die gisterenavond nog steeds bezig waren. Dus hij is meteen naar de IC verplaatst, waar hij nu nog steeds ligt. Rob is net geweest en het gaat weer iets beter, maar hij is nog steeds niet echt bij bewustzijn. Vanmiddag wordt er een longfoto gemaakt (testen op o.a. tuberculose) op aandringen van de neef (fijn dat er in ieder geval 1 familielid nadenkt). We hopen maar dat het dus goed komt met ‘ons’ kindje!

Verder gaat met onszelf en “onze andere kinderen” hier alles goed! Hebben het nog steeds prima naar de zin en het lijkt erop dat het nu ook echt zomer begint te worden met tropische temperaturen (al hebben we afgelopen nacht een flinke hoosbui gehad).
Verder zijn we ook bezig geweest met het maken van een plannetje voor volgende week. Sjef en Jose (ouders van Rob voor de niet- intimi) komen namelijk vanaf komende dinsdag ons bezoeken.....erg leuk om weer eens bekenden in real- life te kunnen spreken! We gaan ze laten zien waar we hier mee bezig zijn; daarnaast gaan we ook een paar dagen lekker op safari naar de Masai Mara en Lake Naivasha. Op het moment is “De Grote Trek” aan de gang, wat betekent dat miljoenen gnoes, zebra’s en impala’s op weg zijn van de Serengeti in Tanzania naar de groene vlakten in de Masai Mara. Dus zeer, zeer, zeer waarschijnlijk gaan we deze dieren zien en, als we heel veel geluk hebben, zien we ze nog een rivier oversteken vol met korkodillen.....;)
We hebben in ieder geval erg veel zin in de break, aangzien de afgelopen maand behoorlijk veel energie heeft gekost.....30 kids, vakantie, en maar 2 vrijwilligers....
.
We houden jullie op de hoogte van onze avonturen in de Mara en bij deze....
De hartelijke groeten!

Liefs Anne & Rob

ps:Bedankt voor de leuke reacties
ps:We hoorden van oma dat familie uit Canada onze verhalen ook volgt, erg leuk om te horen