Zand , zand en nog meer gravelroads
Door: Anne en Rob
Blijf op de hoogte en volg Rob en Anne
29 Juli 2007 | Oeganda, Kampala
De volgende dag al heel vroeg op om de zonsopgang in de duinen te zien. Kostte even wat moeite, aangezien we op de camping al vast kwamen te zitten in het zand met onze auto. Maar gelukkig waren er 2 sterke mannen bij die de auto weer los kregen.
Uiteindelijk stonden we nog steeds als 1e voor de poort om de duinen in te rijden.
Net voor zonsopkomst waren we bij ‘Dune 45’(45 km van Sesriem en 45 duinen van Soususvlei, de bekendste duinen). We zijn de duin opgeklommen om de zonsopkomst te bewonderen. Was wel een zware klim……
De duinen zijn toch iets hoger dan die in Nederland ;) Maar het was wel supermooi. Daarna zijn we verder gereden en het laatste stuk (5km) moesten we lopen (of de veeeeeeeeel te dure shuttle nemen). Het was toch wel iets vermoeiender en warmer dan we dachten, maar gelukkig hebben we een lift gekregen van mensen in een 4X4 auto, die daar wel mochten rijden. Vanaf de parkeerplaats zijn we naar de ‘Dead vlei’ gelopen, een soort dode vlakte tussen de duinen. De grond zit hier vol met scheuren en de bomen zijn dood. Supermooi om te zien.
Rond 11 uur werd het wel erg heet (tja, woestijn) en zijn we teruggegaan naar de parkeerplaats, waar we weer een lift van dezelfde mensen kregen.
‘s Middags zijn we richting Solitaire gereden, waar ze de lekkerste appeltaart van heel Afrika hebben. Toen we de volgende dag weg wilde rijden, bleek onze band slap te zijn…….maar gelukkig was er een garage bij de camping en kon de band geplakt worden. Toch beter dan in the middle of nowhere zelf je band te moeten verwisselen. De dag in de woestijn doorgebracht en dan opeens uit het niets duikt er een grote stad op, Swakopmund, Duitser dan Duitsland. Echt heel raar, maar toch ook wel lekker om weer eens wat mensen om je heen te hebben, aangezien Namibie een van de dunbevolkste landen ter wereld is; 2 miljoen mensen op meer dan 800.000 km2.
Daarna zijn we richting Etosha National Park gereden, met een tussenstop in Twyfelfontein, waar oude rotstekeningen zijn en een gefossileerd bos. Voor Etosha hadden we geen reservering en we wisten dat het eigenlijk vol was. Maar we zijn er toch ‘nietsvermoedend’ heengegaan. Na wat aandringen bij de poort, zei de vrouw ons gewoon net voor sluitingstijd bij de camping het verst weg van de poort op te duiken, zodat het te laat is om ons weg te sturen. Het ging toch niet zo makkelijk als we dachten en na heel wat boze gezichten van receptioniste en manager, hebben we uiteindelijk een kamer gekregen (superdeluxe kamer zelfs!!), voor een redelijke prijs. Uiteindelijk waren ze erg aardig voor ons en hebben we voor de dag erna een plaats op de camping gekregen. Maar goed, na wat problemen hadden we toch wat we wilden, een overnachtingsplaats in Etosha!!
Op de camping was een drinkplaats voor de dieren, dat bij nacht verlicht was en waar veel dieren komen. Zo hebben we er olifanten, neushoorns, zebra’s, hyena’s, wilde zwijnen, kudu’s en springbokken gezien. Ook overdag in het park hebben we superveel dieren gezien. Aangezien het heel erg droog is, trekken alle dieren na de paar drinkplaatsen die er zijn. De laatste dag zagen we zebra’s, olifanten, giraffen, springbokken, gemsbokken en struisvogels op een kleine oppervlakte samen.
Hopelijk kunnen we snel foto’s op de site erbij zetten, zodat jullie het zelf kunnen zien. We hebben trouwens alle 3 de dagen een leeuw gezien!! Dat terwijl Sumit in zijn bijna 2 jaar in Zuidelijk Afrika er nog nooit een gezien had.
Na Etosha zijn we in 2 dagen naar Windhoek gereden om Sumit op het vliegtuig naar Johannesburg te zetten. Hierna hadden we nog 1 week om via Botswana naar ‘huis’ te rijden......wordt vervolgd.
Liefs Rob en Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley