Tegenstrijdigheid ten top
Door: Rob en Anne
Blijf op de hoogte en volg Rob en Anne
28 November 2011 | Jordanië, Amman
We zullen jullie even een beschrijving geven van een bizarre week uit ons leven…..
Vorige week zondag hebben we Turkije gedag gezegd en zijn we per bus vertrokken naar Syrië. Ja, natuurlijk hebben wij ook de verhalen en beelden gezien over demonstraties en gevechten in dit land. En natuurlijk waren wij ook niet 100% zeker van de situatie daar, die veranderde van dag tot dag. Maar na verschillende mensen (waaronder uit Syrië ) te hebben gesproken in Zuid Turkije, waren we overtuigd dat we de oversteek wilden gaan wagen.
Eerste challenge, de grensovergang. De Turkse kant was een eitje, alleen even stempelen. De Syrische kant duurde iets langer, maar viel uiteindelijk niet tegen. Nadat we netjes de visumkosten hadden betaald, moesten we de officiers overtuigen dat we ècht uit Nederland komen, ècht in Nederland wonen en ècht alleen de Nederlandse nationaliteit hebben. Op zich ook zo gedaan, daarna nog even vermelden dat we geen journalisten waren; dat duurde iets langer. Uiteindelijk is Anne als student het land doorgegaan en Rob als (fysio)therapeut (“Something with massages”). Psychomotorisch was echt iets te moeilijk om uit te leggen….. ;)
Maar na een klein uurtje stonden we dan, met visa, in Syrië; Wel een beetje raar om te beseffen. Maar goed, we moesten nog 70 kilometer afleggen naar Aleppo, de eerste grote stad in het noorden van Syrië. Al na twee minuten op Syrische bodem werd ons duidelijk hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn. Geen intentie om toeristen af te zetten en we kregen voor een vriendenprijsje een lift naar het dichtstbijzijnde busstation. Na een klein uurtje hobbelen zijn we veilig in Aleppo aangekomen. In het hotel werden we met open armen ontvangen…. De eerste buitenlandse toeristen in 8 maanden tijd! Dat hebben we geweten. Drie dagen lang zijn we in de watten gelegd en vooral Anne werd als een koningin behandeld. De eigenaar heeft ons twee dagen lang alle mooie plekjes van de stad laten zien, ons laten kennismaken met zijn hele familie- en kennissenkring en laten proeven van de lokale keuken (lees: heerlijke Falafel en zoete gerechtjes). Zonder ook maar iets hiervoor terug te hoeven krijgen, want ‘you are my guest and we are happy that you dared to come to Syria during these times’. Niet alleen in het hotel, maar ook op de lokale markt en in het centrum van de stad warden we door iedereen welkom geheten. Rob heeft zelfs nog op moeten treden als fysiotherapeut tijdens zijn vakantie, maar dat was graag gedaan. ;)
Na vier nachten acclimatiseren in Syrië was het tijd om verder te gaan. Met een beetje pijn in het hart (en een doos chocolade cupcakes als souvenir voor Queen Ann) verlieten we Aleppo op weg naar Damascus. Onderweg zagen we de nodige roadblocks en beseften we weer even dat het land momenteel toch echt niet stabiel is. Dat waren we bijna vergeten tijdens onze Koninklijke behandeling in Aleppo. Vooral rondom Homs zagen we de nodige tanks en militairen. Maar op de snelweg waar wij reden waren geen problemen. Het grootste probleem waar wij mee moesten dealen was een buschauffeur die met 2 telefoons tegelijk aan het bellen was en ook tussendoor nog probeerde te roken. Tja, dan gebruik je je ellebogen maar even om wat te sturen en auto’s in te halen…….
Ook in het hotel in Damascus was het weer vrij rustig qua toeristen (lees: LEEG), maar daardoor was het niet minder leuk. Damascus heeft een hele mooie oude stadskern met smalle steegjes en prachtig mooie oude Ottomaanse huizen. Vooral de Nargileh (waterpijp) in een van de traditionele koffiehuizen van Damascus is een echte aanrader.
Ook in Damascus hebben we, op een aantal toeterende auto’s met vlaggen na, gelukkig weinig gemerkt van de onrusten in het land. Op de weg naar Jordanië zagen we een aantal pantservoertuigen en soldaten, wat de rit wel wat spannender maakte dan gebruikelijk. Maar gelukkig ging tijdens deze rit alles soepel en zitten we momenteel in de hoofdstad van Jordanië, Amman.
Wel lekker om weer gewoon onze werkelijke beroepen aan te kunnen nemen en niet meer te hoeven denken aan de gevechten in Syrië. We hopen dat de ellende daar snel ten einde is, want de mensen zijn zo door-en-door vriendelijk. We gaan er zeker ooit terug wanneer de situatie het toelaat.
Tot zover de update van een rare week in ons leven. De eerste echte hobbel op de reis richting Zuid Afrika is genomen. Wordt vervolgd…..
Liefs, Anne & Rob
Vorige week zondag hebben we Turkije gedag gezegd en zijn we per bus vertrokken naar Syrië. Ja, natuurlijk hebben wij ook de verhalen en beelden gezien over demonstraties en gevechten in dit land. En natuurlijk waren wij ook niet 100% zeker van de situatie daar, die veranderde van dag tot dag. Maar na verschillende mensen (waaronder uit Syrië ) te hebben gesproken in Zuid Turkije, waren we overtuigd dat we de oversteek wilden gaan wagen.
Eerste challenge, de grensovergang. De Turkse kant was een eitje, alleen even stempelen. De Syrische kant duurde iets langer, maar viel uiteindelijk niet tegen. Nadat we netjes de visumkosten hadden betaald, moesten we de officiers overtuigen dat we ècht uit Nederland komen, ècht in Nederland wonen en ècht alleen de Nederlandse nationaliteit hebben. Op zich ook zo gedaan, daarna nog even vermelden dat we geen journalisten waren; dat duurde iets langer. Uiteindelijk is Anne als student het land doorgegaan en Rob als (fysio)therapeut (“Something with massages”). Psychomotorisch was echt iets te moeilijk om uit te leggen….. ;)
Maar na een klein uurtje stonden we dan, met visa, in Syrië; Wel een beetje raar om te beseffen. Maar goed, we moesten nog 70 kilometer afleggen naar Aleppo, de eerste grote stad in het noorden van Syrië. Al na twee minuten op Syrische bodem werd ons duidelijk hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn. Geen intentie om toeristen af te zetten en we kregen voor een vriendenprijsje een lift naar het dichtstbijzijnde busstation. Na een klein uurtje hobbelen zijn we veilig in Aleppo aangekomen. In het hotel werden we met open armen ontvangen…. De eerste buitenlandse toeristen in 8 maanden tijd! Dat hebben we geweten. Drie dagen lang zijn we in de watten gelegd en vooral Anne werd als een koningin behandeld. De eigenaar heeft ons twee dagen lang alle mooie plekjes van de stad laten zien, ons laten kennismaken met zijn hele familie- en kennissenkring en laten proeven van de lokale keuken (lees: heerlijke Falafel en zoete gerechtjes). Zonder ook maar iets hiervoor terug te hoeven krijgen, want ‘you are my guest and we are happy that you dared to come to Syria during these times’. Niet alleen in het hotel, maar ook op de lokale markt en in het centrum van de stad warden we door iedereen welkom geheten. Rob heeft zelfs nog op moeten treden als fysiotherapeut tijdens zijn vakantie, maar dat was graag gedaan. ;)
Na vier nachten acclimatiseren in Syrië was het tijd om verder te gaan. Met een beetje pijn in het hart (en een doos chocolade cupcakes als souvenir voor Queen Ann) verlieten we Aleppo op weg naar Damascus. Onderweg zagen we de nodige roadblocks en beseften we weer even dat het land momenteel toch echt niet stabiel is. Dat waren we bijna vergeten tijdens onze Koninklijke behandeling in Aleppo. Vooral rondom Homs zagen we de nodige tanks en militairen. Maar op de snelweg waar wij reden waren geen problemen. Het grootste probleem waar wij mee moesten dealen was een buschauffeur die met 2 telefoons tegelijk aan het bellen was en ook tussendoor nog probeerde te roken. Tja, dan gebruik je je ellebogen maar even om wat te sturen en auto’s in te halen…….
Ook in het hotel in Damascus was het weer vrij rustig qua toeristen (lees: LEEG), maar daardoor was het niet minder leuk. Damascus heeft een hele mooie oude stadskern met smalle steegjes en prachtig mooie oude Ottomaanse huizen. Vooral de Nargileh (waterpijp) in een van de traditionele koffiehuizen van Damascus is een echte aanrader.
Ook in Damascus hebben we, op een aantal toeterende auto’s met vlaggen na, gelukkig weinig gemerkt van de onrusten in het land. Op de weg naar Jordanië zagen we een aantal pantservoertuigen en soldaten, wat de rit wel wat spannender maakte dan gebruikelijk. Maar gelukkig ging tijdens deze rit alles soepel en zitten we momenteel in de hoofdstad van Jordanië, Amman.
Wel lekker om weer gewoon onze werkelijke beroepen aan te kunnen nemen en niet meer te hoeven denken aan de gevechten in Syrië. We hopen dat de ellende daar snel ten einde is, want de mensen zijn zo door-en-door vriendelijk. We gaan er zeker ooit terug wanneer de situatie het toelaat.
Tot zover de update van een rare week in ons leven. De eerste echte hobbel op de reis richting Zuid Afrika is genomen. Wordt vervolgd…..
Liefs, Anne & Rob
-
28 November 2011 - 17:36
Sjef En José:
Ha Rob en Anne,
Leuk om te lezen hoe jullie je verblijf in Syrië ervaren hebben. We zijn wel blij dat jullie nu in Jordanië zitten. Dat geeft ons toch weer iets meer rust. Geniet verder van jullie reis.
Liefs Sjef en José
-
28 November 2011 - 17:58
Marit:
Deze week dacht ik wel, oei hoe zou het zijn met jullie trip! Gelukkig te horen dat jullie er zo 'veilig' van hebben kunnen genieten, naast was spannende momenten... Volg jullie trouw! Veel plezier nog,x Marit en Erik -
28 November 2011 - 19:36
Clarisse:
Pfff, spannend, maar weer een hele ervaring en gelukkig een ervaring die jullie weer veilig naar de volgende etappe heeft gebracht! Geniet ook daar weer!
-
28 November 2011 - 20:18
Dorien:
Gos, ik ben blij dat jullie veilig en wel in Jordanië zijn aangekomen. Jullie durven wel, zeg! Die waterpijp ziet er relaxed en local uit...;)
Groetjes, Dorien -
28 November 2011 - 21:35
Claire:
Hoi! Heerlijk om weer even een mooi reisverhaal te lezen na een dag hard werken! Have fun!!
-
29 November 2011 - 10:54
Joost En Marloes:
Wat een ontzettend avontuur zijn jullie tegemoet gegaan zeg!! Geweldig om te lezen dat de mensen jullie zo fijn behandelen en wat tegenstrijdig zijn de berichten dan die wij in NL op het nieuws te zien krijgen..
-
29 November 2011 - 11:26
Laura:
Rob, doe jij iets met massages? Meld me aan als je weer thuis bent ;-). En leuke stijl Moslianne. Maar zeker fijn om te horen dat jullie het allemaal weer veilig overleefd hebben en ook nog genieten,
x Laura
-
29 November 2011 - 11:41
Bernadet:
Hoi Anne en Rob,
Leuk om te lezen hoe jullie langzaam jullie reis voortzetten. Gelukkig hebben jullie weinig problemen ondervonden in Syrie. Geniet ervan, ook namens mij. Ik geniet mee door jullie verhalen te lezen, erg leuk om zo op de hoogte te blijven. En ik zal snel weer een update doen vanuit Nederland :)
Liefs Bernadet -
01 December 2011 - 15:41
Tineke:
Hoi queen Anne en king Rob,
Zo zie je maar weer dat je je niet altijd moet laten leiden door de media en de vooroordelen die we daardoor met zijn allen krijgen. En natuurlijk is het achteraf, als alles gelukkig goed is gegaan ook gemakkelijk praten.
Fijn dat jullie in Syrië zo hartelijk zijn ontvangen. Veel plezier in Jordanië en het vervolg van jullie reis. groetjes -
05 December 2011 - 16:35
Ome Ad En Tante Ria:
Hallo Anne en Rob
Even een klein berichtje maar
Hoe is het met jullie daar.
Sint en Piet zal je daar niet tegenkomen,
Maar zitten jullie wel van "surprise's te dromen.
Hier vanuit nederland een klein gedicht
Nog een heel avontuur voor jullie in zicht.
Groetjes Sint en Piet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
