(Bijna) Antiek
Door: Rob en Anne
Blijf op de hoogte en volg Rob en Anne
26 Maart 2012 | Zambia, Kasama
We zullen maar meteen met de deur in huis vallen, we zijn veilig in Noord- Zambia aangekomen! Het vorige verhaal werd nog getypt in het voor ons zo bekende Nairobi, nu zitten we alweer een goede 2000 kilometer verder in de richting van Kaapstad. Eigenlijk is dat heel soepel gegaan de afgelopen 10 dagen. De rit begon met een simpele busrit van Nairobi naar Kericho, een plaats bekend om zijn theeplantages. Daar hebben we een nachtje onze tent neergezet in de tuin van het Tea Hotel (hoe verrassend) en natuurlijk een bakkie gedaan…….
Vanuit Kericho wilden we eigenlijk in een paar etappes richting Tanzania, maar bij toeval bleek er die ochtend een bus rechtstreeks naar Mwanza, een leuke plaats aan Lake Victoria, te vertrekken. En de bus stond al klaar toen wij het busstation betraden. Het lot had bepaald; tien minuten later zaten we in de Akamba-bus op weg naar de grens tussen Kenia en Tanzania. Een goede drie uur later stonden we, met een visum van Tanzania in het paspoort, klaar om een nieuw land te betreden. Een half uur later stond de bus aan de kant van de weg en bleek er een fiks probleem te zijn met de benzinetoevoer. Van de overige inzittenden (voornamelijk Oegandezen) begrepen we dat het niet het eerste mankement was aan deze bus. Sommigen zaten al meer dan dertig uur in de bus! Akamba gold een aantal jaar geleden als beste busmaatschappij van Oostelijk Afrika met lange- afstand- bussen tussen Kenia, Oeganda en Tanzania. Maar blijkbaar waren deze bussen niet onderhouden en is deze maatschappij aardig in verval geraakt. Gelukkig was na een goede twee uur het probleem deels verholpen en konden we onze reis richting Mwanza voortzetten; het enige mankement was dat de maximumsnelheid was gereduceerd tot een mooie 30 kilometer per uur. Om 23.00 uur in de avond bereikten we uiteindelijk onze bestemming en een half uurtje later hadden we een leuk en simpel hotelletje gevonden (hulde aan de reisgidsen). Na een goede nachtrust werd de volgende ochtend ons ontbijt gemaakt door voormalige straatkinderen, die in een project werden opgeleid tot koks/ obers voor de horeca. En ze werden er blijkbaar aardig opgeleid, want het ontbijtje smaakte prima. De rest van de dag hebben we wat rondgesjokt en een buskaartje gekocht voor de monsterrit naar Kigoma; 650 kilometer schoon aan de haak……
Zondag 18 maart was de dag van de monsteretappe; deze ochtend (lees: nacht) rinkelde om 03.30 uur de wekker. Een half uur later zaten we bij een gezellige taxichauffeur in de auto en weer een goed uur later waren we op weg naar Kigoma. We hadden te horen gekregen dat we er ongeveer 15-zeventien uur over zouden doen en dat sommige stukken van de weg “niet heel goed waren”. De eerste mededeling bleek niet waar te zijn, de tweede helaas wel.
We hadden die dag het (on)genoegen om Mr. Kamikaze als buschauffeur te hebben en in een recordtijd van elf uur zijn we over 650 kilometer wegdek heen gestoven. Met zweet onder de oksels en in de bilnaad zijn we die middag gearriveerd in Kigoma; dit was echt de meest gevaarlijke rit uit ons leven!
Gelukkig was dit even de laatste busrit voor een tijdje, want vanuit Kigoma zouden we onze reis gaan vervolgen per boot. We hadden kaartjes gereserveerd voor de MV Liemba, een stoomschip dat al sinds 1913 de wateren van Lake Tanganyika tussen Burundi, Tanzania, Congo en Zambia bevaart. Omdat we twee dagen en nachten op dit schip zouden bivakkeren, hebben we onszelf verwend op kaartjes in de 1e klas. We hadden een eigen cabine met een stapelbed en een kraantje om onszelf te wassen. Helemaal prima voor twee nachten. De twee dagen op de boot hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met lezen en socializen; er waren namelijk meer toeristen aan boord en op zo’n boot kun je elkaar niet zo gemakkelijk ontlopen. Samen met een kwartet Zuid-Afrikanen, een echtpaar uit Canada, broer en zus uit Wales, een koppel uit Frankrijk/ Spanje en een studente uit de Verenigde Staten hebben we de nodige uurtjes verhalen uitgewisseld. Aangekomen in Zambia hebben we nog twee dagen met Peter & Jenny (stel uit Johannesburg) en Hilary (Verenigde Staten) doorgebracht op een stand aan Lake Tanganyika. Dit was een heerlijke plek om te zwemmen en nog meer ‘niets doen’. Gisteren hebben we een bus gepakt naar Kasama, een stadje 200 kilometer zijn zuiden van met meer. Vanuit hier gaan we weer even een plannetje maken hoe we verder gaan richting Zuid Afrika. We komen nu langzaamaan toch in de buurt…..
Vanuit Kericho wilden we eigenlijk in een paar etappes richting Tanzania, maar bij toeval bleek er die ochtend een bus rechtstreeks naar Mwanza, een leuke plaats aan Lake Victoria, te vertrekken. En de bus stond al klaar toen wij het busstation betraden. Het lot had bepaald; tien minuten later zaten we in de Akamba-bus op weg naar de grens tussen Kenia en Tanzania. Een goede drie uur later stonden we, met een visum van Tanzania in het paspoort, klaar om een nieuw land te betreden. Een half uur later stond de bus aan de kant van de weg en bleek er een fiks probleem te zijn met de benzinetoevoer. Van de overige inzittenden (voornamelijk Oegandezen) begrepen we dat het niet het eerste mankement was aan deze bus. Sommigen zaten al meer dan dertig uur in de bus! Akamba gold een aantal jaar geleden als beste busmaatschappij van Oostelijk Afrika met lange- afstand- bussen tussen Kenia, Oeganda en Tanzania. Maar blijkbaar waren deze bussen niet onderhouden en is deze maatschappij aardig in verval geraakt. Gelukkig was na een goede twee uur het probleem deels verholpen en konden we onze reis richting Mwanza voortzetten; het enige mankement was dat de maximumsnelheid was gereduceerd tot een mooie 30 kilometer per uur. Om 23.00 uur in de avond bereikten we uiteindelijk onze bestemming en een half uurtje later hadden we een leuk en simpel hotelletje gevonden (hulde aan de reisgidsen). Na een goede nachtrust werd de volgende ochtend ons ontbijt gemaakt door voormalige straatkinderen, die in een project werden opgeleid tot koks/ obers voor de horeca. En ze werden er blijkbaar aardig opgeleid, want het ontbijtje smaakte prima. De rest van de dag hebben we wat rondgesjokt en een buskaartje gekocht voor de monsterrit naar Kigoma; 650 kilometer schoon aan de haak……
Zondag 18 maart was de dag van de monsteretappe; deze ochtend (lees: nacht) rinkelde om 03.30 uur de wekker. Een half uur later zaten we bij een gezellige taxichauffeur in de auto en weer een goed uur later waren we op weg naar Kigoma. We hadden te horen gekregen dat we er ongeveer 15-zeventien uur over zouden doen en dat sommige stukken van de weg “niet heel goed waren”. De eerste mededeling bleek niet waar te zijn, de tweede helaas wel.
We hadden die dag het (on)genoegen om Mr. Kamikaze als buschauffeur te hebben en in een recordtijd van elf uur zijn we over 650 kilometer wegdek heen gestoven. Met zweet onder de oksels en in de bilnaad zijn we die middag gearriveerd in Kigoma; dit was echt de meest gevaarlijke rit uit ons leven!
Gelukkig was dit even de laatste busrit voor een tijdje, want vanuit Kigoma zouden we onze reis gaan vervolgen per boot. We hadden kaartjes gereserveerd voor de MV Liemba, een stoomschip dat al sinds 1913 de wateren van Lake Tanganyika tussen Burundi, Tanzania, Congo en Zambia bevaart. Omdat we twee dagen en nachten op dit schip zouden bivakkeren, hebben we onszelf verwend op kaartjes in de 1e klas. We hadden een eigen cabine met een stapelbed en een kraantje om onszelf te wassen. Helemaal prima voor twee nachten. De twee dagen op de boot hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met lezen en socializen; er waren namelijk meer toeristen aan boord en op zo’n boot kun je elkaar niet zo gemakkelijk ontlopen. Samen met een kwartet Zuid-Afrikanen, een echtpaar uit Canada, broer en zus uit Wales, een koppel uit Frankrijk/ Spanje en een studente uit de Verenigde Staten hebben we de nodige uurtjes verhalen uitgewisseld. Aangekomen in Zambia hebben we nog twee dagen met Peter & Jenny (stel uit Johannesburg) en Hilary (Verenigde Staten) doorgebracht op een stand aan Lake Tanganyika. Dit was een heerlijke plek om te zwemmen en nog meer ‘niets doen’. Gisteren hebben we een bus gepakt naar Kasama, een stadje 200 kilometer zijn zuiden van met meer. Vanuit hier gaan we weer even een plannetje maken hoe we verder gaan richting Zuid Afrika. We komen nu langzaamaan toch in de buurt…..
-
26 Maart 2012 - 20:38
Niels W:
Ha Rob en Anne,
Leuk om weer iets van jullie te lezen! Klinkt als een zware tocht over hobbelige wegen in aftandse bussen, maar de foto's zien er nog steeds goed uit ;-) Veel plezier nog en kijk goed uit he!
Groeten,
Niels -
26 Maart 2012 - 20:39
Lenneke:
Wow, dit is het echte reizen.. Heel veel Plezier nog! Xx -
26 Maart 2012 - 21:25
Carel En Nel:
Maar goed dat we pas achteraf horen hoe het reizen soms gaat. Met dank aan jullie beschermengel! Jullie dalen nu wel erg snel af naar het zuiden (ruiken jullie de stal?) Geniet van het volgens ons prachtige Zambia. Liefs onsxxxx -
27 Maart 2012 - 10:35
Albert En Hanny:
Ha Anne en Rob, wat heerlijk toch allemaal. Wel spannend om zo te reizen hoor!! Kan me voorstellen dat jullie pap en mam af en toe hun hart vasthouden. En inderdaad een paar beschermengeltjes heb je soms nodig. Misschien wonen ze wel in Asten:)
Nog een hele fijne tijd en geniet ervan. Ik weet jullie route door Zuid Afrika niet precies maar het zal wel een hele mooie route zijn maar dat kan daar niet anders.
Groetjes en tot weerrus in Asten. -
27 Maart 2012 - 17:30
Joyce:
Wow! Het blijft genieten van die verhalen van jullie! En natuurlijk ook van de prachtige foto's! Veel plezier nog en pas goed op jezelf1
Groetjes, Joyce -
27 Maart 2012 - 18:09
Erik:
Geweldig om de verslagen te lezen! Geeft weer inspiratie om zelf ook een reis te boeken :-) -
30 Maart 2012 - 15:43
Tineke:
Hoi Anne en Rob,
Wat een belevenissen weer. Jullie reis blijft mooi en spannend. En "goed gezelschap maakt korte mijlen" en gelukkig hebben jullie dat geregeld zo te zien.
Heel veel plezier verder.
groetjes, Tineke -
02 April 2012 - 11:19
Rosalien:
Leuk om zo eens te lezen waar jullie nu uithangen! Klinkt goed! Hier even tijdens het broodje lezen wat jullie doen...
Verder hard aan het werk, natuurlijk! Heb uitbreiding gekregen en werk nu 4 dagen, zo ga ik van minst werkende therapeut naar meest ;-)
Blijf genieten! Groetjes Rosalien -
02 April 2012 - 12:10
René:
Habari Rob&Anne
dank voor de leuke kaart/foto van de kinderen van Umoja Wetu.
Zo'n prijs win je niet vaak!
Safari Njema
René -
13 April 2012 - 20:10
Iulia:
I am glad you are ok.... i see that you have many adventures in Africa take care and see you someday....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
