This is Africa

Nadat we ons de afgelopen maanden hebben ondergedompeld in Afrikaanse cultuur, was het deze week tijd om de wilde dieren een bezoekje te brengen. Om deze wilde dieren te bereiken, moesten er echter wel de nodige kilometers over Zambiaanse weg worden afgelegd. De trip begon met een nachtrit tussen Kasama en Lusaka (zo’n slordige 850 kilometer). De rit begon comfortabel, maar bij de eerste ‘weighbridge’ bleken we zwaar overladen en moest de buschauffeur een truc verzinnen om toch te mogen passeren richting Lusaka. Zo’n 70% van de buspassagiers werd vriendelijk verzocht eventjes in een andere bus de reis te vervolgen; na vijf uur zagen we hen weer terug. Dit riedeltje herhaalde zich nogmaals bij een tweede weighbridge, waardoor we uiteindelijk met zo’n vier uur vertraging in Lusaka aankwamen. Vanuit Lusaka hebben we onze trip naar de wildernis (lees: South Luangwa National Park) vervolgd per postbus. Er was ons verteld dat deze bus comfortabel en betrouwbaar was. Nu was dit eerste in ons geval waar, het tweede viel wat tegen. Na een goede twee uur hobbelen zette de chauffeur de bus langs de kant van de weg. Anne sprak nog de bemoedigende woorden “Wat goed, de chauffeur neemt pauze na iedere twee uur rijden”. Uiteindelijk bleek er sprake te zijn van een probleem met de koppeling, waardoor we zes uur aan de kant van de weg hebben gestaan. Nieuwe onderdelen moesten worden aangeleverd vanuit Lusaka, evenals een mecanicien. Al deze tijd bleven onze medepassagiers heel rustig en is er geen kwaad woord gevallen richting de buschauffeur of de bijrijder. Toen we hen vertelden dat wij in Nederland het geld van een kaartje terugkrijgen bij vertraging van meer dan een uur, moesten ze allemaal enorm lachen. “Not here in Zambia” ;)
In plaats van te klagen hebben ze een pan en water geregeld en zijn ze gaan koken. Na een uur stonden Nshima en Sardientjes op het menu en zijn we uitgenodigd bij hen ‘aan tafel’. Ondertussen had de mecanicien zijn werk gedaan en konden we onze reis vervolgen. Uiteindelijk kwamen we om elf uur ’s avonds in Chipata aan. Bijna twee keer zo lang als gepland hadden we over deze trip gedaan, maar ach, This is Africa!
Na een heerlijke nachtrust -we waren kapot- hebben we ons twee dagen vermaakt in een hele leuke Backpackers. Een plannetje gemaakt hoe we de laatste 130 kilometer naar South Luangwa zouden gaan afleggen en boodschappen doen voor een weekje in de wildernis. Liften bleek het toverwoord en zo zijn we achterin een pick-up truck vervoerd naar South Luangwa. De eerste vijftig kilometer verliepen voorspoedig over gloednieuw asfalt, daarna begon het afzien. Om het nationale park te bereiken moesten we nog eventjes 70 kilometer over hele slechte weg; en aangezien het momenteel het einde van het regenseizoen is, was de weg momenteel heel slecht. Hobbels, keien, rivieren en diepe kraters in het wegdek zorgden voor de nodige spierpijn en zelf blaren op het achterwerk van Rob. Maar bij aankomst in Wildlife Camp waren deze pijntjes snel vergeten. Fantastisch gelegen aan de Luangwa Rivier lag een schitterende camping, midden in de natuur. Dat werd tijdens het avondeten meteen duidelijk, toen op zo’n 50 meter van het kamp leeuwen voorbij kwamen lopen. Deze entree werd voorafgegaan door een hoop lawaai van bavianen en impala’s (waarschuwingsgeluiden) en ze waren heel duidelijk te zien in het licht van de zaklamp. Drie vrouwtjes en een mannetje, klaar om te gaan jagen. De manager van het kamp heeft meteen een auto gereed gemaakt en we hebben voor een half uurtje deze koningen van de jungle gevolgd. Helaas hebben we ze niet zien jagen, maar wel van heel dicht bij mogen aanschouwen……… hier zouden we het wel een weekje uithouden.
We hebben deze week een mix gedaan van relaxen aan de rivier en een aantal “gamedrives” onder begeleiding van een professionele gids. Maar ook tijdens het nuttigen van een hapje of een drankje waren de wilde dieren nooit ver weg. In een week tijd hebben we dus leeuwen, maar ook olifanten, impala’s, bavianen en nijlpaarden over de camping gehad. Wilder kan het niet meer worden.
We zullen een aantal foto’s toevoegen van de schitterende dieren die we hebben gezien. Aan het einde van de week was het geluk aan onze zijde en hebben we een lift gescoord in een comfortabele jeep terug richting Chipata. Wat een verschil met de heenweg: geen blaren en een comfortabele, gratis rit ;)
De busrit terug naar Lusaka was helaas wederom niet zonder problemen. Problemen met de airconditioning zorgde ervoor dat het 40 graden was in de bus (niet overdreven, de thermometer in de bus gaf dit aan). Daarnaast nog een lekke band, wat zorgde voor een slordige twee uur vertraging. Met de juiste materialen is dit een kwestie van twintig minuten, maar This is Africa.
Zo hebben we de afgelopen week weer de nodige Afrikaanse facetten van dichtbij mogen beleven: het blijft een schitterend continent! Hier houden we het nog wel twee maandjes vol.
We hebben inmiddels een ticket terug geboekt en zullen 6 juni, als alles goed gaat, weer voet zetten op Nederlandse bodem. Maar eerst nog even twee maandjes genieten……
We houden jullie op de hoogte van al het moois wat Afrika ons nog meer gaat bieden.

Liefs, Anne en Rob