Bekende taal
Door: Rob en Anne
Blijf op de hoogte en volg Rob en Anne
07 Maart 2012 | Kenia, Thika
Goede woensdag allemaal!! Hoe gaat het daar in Nederland met jullie allen?
Hier gaat alles goed. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht te midden van schitterende Ethiopische natuur. We zijn twee dagen gaan wandelen in Bale Mountains National Park en hebben daar weer ons eerste ‘wildlife’ gezien: Reeën, wilde zwijnen en apen in overvloed in dit bergachtige gebied. Tijdens een lift op 4000 meter boven zeeniveau (de hoogstgelegen weg in Afrika) hebben we zelfs de zeldzame Ethiopische Wolf gezien, een supermooi beestje dat alleen maar voorkomt op twee plekken in Ethiopië. Om weer verder te geraken vanuit Bale National Park moesten we aardig off-road; dat hebben we geweten…… we kwamen door nederzettinkjes waar mensen letterlijk niet meer hadden dan hun vee (kamelen, geitjes en soms een koe) en nooit op de verharde weg zijn geweest. Twee dagen & 350 kilometer onverharde “weg” verder zijn we uiteindelijk in een stadje in het zuidoosten van Ethiopië beland. Nu vonden wij zelf dat deze nederzetting, Negele Borena, niet de naam stad verdient, maar het was toch echt de hoofdstad van deze provincie. We hebben ons daar geïnstalleerd in een gezellig hotelletje met een leuke kamer en zijn toen het stadje gaan verkennen; vijf minuten later waren we weer terug ;)
Omdat we beiden niet zoveel zin hadden om meerdere dagen in deze stoffige nederzetting te verblijven zijn we op zoek gegaan naar een bus die ons verder zuidwaarts zou kunnen brengen. Nu bleek er 1 bus te zijn, en die zou eens per twee dagen vertrekken. Voor de dag erna was de bus volgeboekt, dus dat zou betekenen dat we drie dagen vast zouden zitten in Negele Borena; niet echt een florissant vooruitzicht. Tijd voor plan B, alle auto’s aanhouden en vragen welke kant zij uit zouden gaan. Alle auto’s bleken er zo’n zes te zijn in dit gehucht, dus daar waren we snel mee klaar. En helaas, alle auto’s gingen richting Addis Ababa, waar wij dus absoluut niet naar terug wilden. Voor ons was dat namelijk zo’n 500 kilometer in de verkeerde richting. Ons neerleggend bij het feit dat we ons drie dagen in Negele Borena zouden moeten gaan vermaken gebeurde er die avond een wondertje. Tijdens het eten (in het enige restaurant) kwamen we een groep Nederlandse vogelaars tegen die een rondreis maakten door Zuid- Ethiopië. Negele Borena bleek in een gebied te liggen waar veel inheemse vogelsoorten wonen en staat op de agenda van alle vogeltrips in Ethiopië. Helaas bleken de auto’s van onze Hollandse vrienden overvol en konden ze ons ook niet trakteren op een lift verder zuidwaarts. Maar tijdens ons diner samen met hen waren er nog twee blanken het restaurant binnengekomen, waar we uiteindelijk nog even mee aan de praat raakten. Deze twee mannen, Volker uit Duitsland en Ernst uit Oostenrijk, bleken uiteindelijk onze reddende engeltjes te zijn. Niet alleen waren zij erg prettig gezelschap (beiden hadden een groot deel van hun leven in verschillende landen gewoond en zaten vol verhalen), maar zij bleken ook over een auto te beschikken die de kant op ging waar wij graag naar toe wilden. En zo zaten we de dag erna om half 7 ’s ochtends weer in een auto op weg naar een leukere bestemming dan Negele Borena. Na een ontbijtje met roggebrood, Duitse leverworst en babybel kaasjes ging een soepele reis dwars door ‘rural Afrika’. We hebben volop genoten van de comfortabele rit, de leuke gesprekken en de prachtige omgeving. Na zo’n 6 uur hobbelen bereikten we weer asfalt en een stad met enige uitstraling: Yabello. Hier hebben we onze Duitse vrienden nog even kunnen trakteren op een lunch en daarna hebben we afscheid genomen van hen. Zij zouden nog een week of drie gaan rondtoeren in Ethiopië, terwijl wij onze reis wilden gaan vervolgen richting de grens met Kenia. We hebben 1 nachtje geslapen in Yabello en daarna genoten van 200 kilometer asfalt; dat voelde echt soepeltjes na drie dagen op grind, gravel en keien…. We hebben nog een laatste lunch genomen in Ethiopië en zijn toen de grens over gelopen naar bekend grondgebied. We werden direct begroet door de voor ons bekende woorden ‘Karibu Kenya’. En hoewel ons hotelletje op maar twee minuten lopen van de grens met Ethiopië lag, merkte we direct dat we in Kenia zijn aanbeland. Mensen spreken Kiswahili, rijden aan de linkerkant van de weg en het nieuws is weer in het Engels. Het voelde snel vertrouwd en mensen waarderen het enorm dat we een klein beetje de lokale taal spreken. We zijn twee nachten in dit grensstadje, Moyale, gebleven om de batterij op te laden voor een van de meest vermoeiende busritten uit ons leven. We hadden al verhalen gehoord van andere reizigers dat de weg vanuit Moyale richting Thika (en Nairobi) slecht was, maar de quote van een Keniaanse man die we in Moyale spraken spande de kroon: “This road is the most horrible one in the whole of Africa, probably in the whole world.” Dat moest dus wat worden……..
Nu, zittend achter de computer in Thika, kunnen we inderdaad beamen dat dit de slechtste weg is die we ooit hebben afgelegd in ons leven. De weg is slechts 400 kilometer, maar hier hebben we maar liefs 14 uur over gedaan. Onderweg zijn we door schitterend landschap gegaan, maar een foto maken vanuit deze hobbelende bus was bijna onmogelijk. We zullen er toch eentje toevoegen om jullie een beeld te geven. Maar eigenlijk raden we iedereen om deze weg eens in zijn of haar leven uit te proberen. Want waar ter wereld vraag je je letterlijk tien keer per uur af of je nog wel op de weg zit? Komt allen naar Noord Kenia voor deze once-in-a-lifetime-experience!
Zoals dus net al even vermeld zitten we nu in Thika en gaan we de komende dagen kijken hoe het gaat bij Umoja (www.umojawetu.nl) en hopen we veel oude vrienden te ontmoeten. We zullen gaan overnachten bij Shade (www.shadechildrenfoundation.nl) waar we vanuit Umoja goed mee samenwerken. Toen we gisteren Thika binnenreden met de Matatu (minibusje) voelde het direct weer vertrouwd. Het voelde een beetje als thuiskomen……
Natuurlijk laten we jullie snel weten hoe het is geweest hier in Thika!
Tot hoors, Anne en Rob
Hier gaat alles goed. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht te midden van schitterende Ethiopische natuur. We zijn twee dagen gaan wandelen in Bale Mountains National Park en hebben daar weer ons eerste ‘wildlife’ gezien: Reeën, wilde zwijnen en apen in overvloed in dit bergachtige gebied. Tijdens een lift op 4000 meter boven zeeniveau (de hoogstgelegen weg in Afrika) hebben we zelfs de zeldzame Ethiopische Wolf gezien, een supermooi beestje dat alleen maar voorkomt op twee plekken in Ethiopië. Om weer verder te geraken vanuit Bale National Park moesten we aardig off-road; dat hebben we geweten…… we kwamen door nederzettinkjes waar mensen letterlijk niet meer hadden dan hun vee (kamelen, geitjes en soms een koe) en nooit op de verharde weg zijn geweest. Twee dagen & 350 kilometer onverharde “weg” verder zijn we uiteindelijk in een stadje in het zuidoosten van Ethiopië beland. Nu vonden wij zelf dat deze nederzetting, Negele Borena, niet de naam stad verdient, maar het was toch echt de hoofdstad van deze provincie. We hebben ons daar geïnstalleerd in een gezellig hotelletje met een leuke kamer en zijn toen het stadje gaan verkennen; vijf minuten later waren we weer terug ;)
Omdat we beiden niet zoveel zin hadden om meerdere dagen in deze stoffige nederzetting te verblijven zijn we op zoek gegaan naar een bus die ons verder zuidwaarts zou kunnen brengen. Nu bleek er 1 bus te zijn, en die zou eens per twee dagen vertrekken. Voor de dag erna was de bus volgeboekt, dus dat zou betekenen dat we drie dagen vast zouden zitten in Negele Borena; niet echt een florissant vooruitzicht. Tijd voor plan B, alle auto’s aanhouden en vragen welke kant zij uit zouden gaan. Alle auto’s bleken er zo’n zes te zijn in dit gehucht, dus daar waren we snel mee klaar. En helaas, alle auto’s gingen richting Addis Ababa, waar wij dus absoluut niet naar terug wilden. Voor ons was dat namelijk zo’n 500 kilometer in de verkeerde richting. Ons neerleggend bij het feit dat we ons drie dagen in Negele Borena zouden moeten gaan vermaken gebeurde er die avond een wondertje. Tijdens het eten (in het enige restaurant) kwamen we een groep Nederlandse vogelaars tegen die een rondreis maakten door Zuid- Ethiopië. Negele Borena bleek in een gebied te liggen waar veel inheemse vogelsoorten wonen en staat op de agenda van alle vogeltrips in Ethiopië. Helaas bleken de auto’s van onze Hollandse vrienden overvol en konden ze ons ook niet trakteren op een lift verder zuidwaarts. Maar tijdens ons diner samen met hen waren er nog twee blanken het restaurant binnengekomen, waar we uiteindelijk nog even mee aan de praat raakten. Deze twee mannen, Volker uit Duitsland en Ernst uit Oostenrijk, bleken uiteindelijk onze reddende engeltjes te zijn. Niet alleen waren zij erg prettig gezelschap (beiden hadden een groot deel van hun leven in verschillende landen gewoond en zaten vol verhalen), maar zij bleken ook over een auto te beschikken die de kant op ging waar wij graag naar toe wilden. En zo zaten we de dag erna om half 7 ’s ochtends weer in een auto op weg naar een leukere bestemming dan Negele Borena. Na een ontbijtje met roggebrood, Duitse leverworst en babybel kaasjes ging een soepele reis dwars door ‘rural Afrika’. We hebben volop genoten van de comfortabele rit, de leuke gesprekken en de prachtige omgeving. Na zo’n 6 uur hobbelen bereikten we weer asfalt en een stad met enige uitstraling: Yabello. Hier hebben we onze Duitse vrienden nog even kunnen trakteren op een lunch en daarna hebben we afscheid genomen van hen. Zij zouden nog een week of drie gaan rondtoeren in Ethiopië, terwijl wij onze reis wilden gaan vervolgen richting de grens met Kenia. We hebben 1 nachtje geslapen in Yabello en daarna genoten van 200 kilometer asfalt; dat voelde echt soepeltjes na drie dagen op grind, gravel en keien…. We hebben nog een laatste lunch genomen in Ethiopië en zijn toen de grens over gelopen naar bekend grondgebied. We werden direct begroet door de voor ons bekende woorden ‘Karibu Kenya’. En hoewel ons hotelletje op maar twee minuten lopen van de grens met Ethiopië lag, merkte we direct dat we in Kenia zijn aanbeland. Mensen spreken Kiswahili, rijden aan de linkerkant van de weg en het nieuws is weer in het Engels. Het voelde snel vertrouwd en mensen waarderen het enorm dat we een klein beetje de lokale taal spreken. We zijn twee nachten in dit grensstadje, Moyale, gebleven om de batterij op te laden voor een van de meest vermoeiende busritten uit ons leven. We hadden al verhalen gehoord van andere reizigers dat de weg vanuit Moyale richting Thika (en Nairobi) slecht was, maar de quote van een Keniaanse man die we in Moyale spraken spande de kroon: “This road is the most horrible one in the whole of Africa, probably in the whole world.” Dat moest dus wat worden……..
Nu, zittend achter de computer in Thika, kunnen we inderdaad beamen dat dit de slechtste weg is die we ooit hebben afgelegd in ons leven. De weg is slechts 400 kilometer, maar hier hebben we maar liefs 14 uur over gedaan. Onderweg zijn we door schitterend landschap gegaan, maar een foto maken vanuit deze hobbelende bus was bijna onmogelijk. We zullen er toch eentje toevoegen om jullie een beeld te geven. Maar eigenlijk raden we iedereen om deze weg eens in zijn of haar leven uit te proberen. Want waar ter wereld vraag je je letterlijk tien keer per uur af of je nog wel op de weg zit? Komt allen naar Noord Kenia voor deze once-in-a-lifetime-experience!
Zoals dus net al even vermeld zitten we nu in Thika en gaan we de komende dagen kijken hoe het gaat bij Umoja (www.umojawetu.nl) en hopen we veel oude vrienden te ontmoeten. We zullen gaan overnachten bij Shade (www.shadechildrenfoundation.nl) waar we vanuit Umoja goed mee samenwerken. Toen we gisteren Thika binnenreden met de Matatu (minibusje) voelde het direct weer vertrouwd. Het voelde een beetje als thuiskomen……
Natuurlijk laten we jullie snel weten hoe het is geweest hier in Thika!
Tot hoors, Anne en Rob
-
07 Maart 2012 - 09:10
Jan:
Mooi verhaal weer... Ondanks dat jullie het ons sterk afraden, wil ik nu toch graag een keer the most horrible road in the world rijden ;-)
Groetjes uit Katowice!
Jan -
07 Maart 2012 - 09:12
Marit:
Jullie krijgen zeker wat eelt op vreemde plekken van al dat in de auto zitten ;-) Knuffel voor al 'jullie' kindjes! Veel plezier... -
07 Maart 2012 - 09:12
Femke H:
Hoi Rob en Anne!
Ik ben trouw me lezen, maar iets minder trouw met berichtjes achterlaten... Maar ook ik geniet bij het lezen van elk bericht van jullie! Wat fantastische dingen maken jullie mee!
Geniet ervan!
Groetjes Femke -
07 Maart 2012 - 09:27
Mieke Van Den Hoven:
Hoi Anne en Rob,
Fijn te lezen dat jullie nu in Thika zijn. Geniet daar van al het goede! Ik hoop dat jullie onze Yusuf ook nog kunnen opsporen.
Lieve groet, Mieke -
07 Maart 2012 - 09:36
René:
habari rafiki,
waar blijft de uitslag van jullie prijsvraag?? (hahaha)
Thika (zucht), wat een mooie plaatsje met dito herinneringen. Doe bekenden de groeten van me. Ben benieuwd of Jane nog bij shadechildren zit.
Wens jullie alle goeds en een heel prettig verblijf in Thika.
Kwaheri
René -
07 Maart 2012 - 09:48
Rob En Anne :
Hoi Rene,
Jij bent de gelukkige winnaar van de prijsvraag, We hadden op dat moment 16.984 km afgelegd. GEFELICITEERD! Wil je even je adres doorsturen naar Rob's mailadres, dan kunnen wij je prijs opsturen. Bedankt en tot een volgende prijsvraag!
Leuk om zo snel reacties te lezen allemaal. Dank daarvoor!
XX Anne en Rob -
07 Maart 2012 - 11:52
René:
hoihoihoi........
Ik zal kijken of ik Rob z''n mailadres nog kan vinden. Ik heb computerstoring (en een nieuwe harde schijf) gehad.
Maar dan heb ik nu voor jullie een prijsvraag!!
* Hoe komt de bodaboda aan z'n naam?
Prijs? Eeuwige roem (of zoiets) of ik verzin nog wel iets.
-
07 Maart 2012 - 19:36
Dina Van Doesburg:
Hoi Rob en Anne,
Goed om te lezen dat jullie in Thika zijn. Het pakketje dat ik in oktober voor jullie meegenomen heb ligt in de 'first aid' kast. Dus mochten jullie het nog niet hebben... Voor Rene: Jane woont nog in Shade en wordt al een echte puber. Zie voor foto's de site van Shadechildrenfoundation.nl en facebook. Veel plezier in Thika, Umoja en Shade. -
08 Maart 2012 - 19:03
Claire:
Hi!! Ook mijn laatste berichtje was alweer even geleden! Jullie waren gisteren in Thika, Tijn en ik in Lelystad voor het werk, scheelt 11707 km!! Ik zou graag met jullie ruilen! Ik krijg wederom kippenvel als ik jullie verhaal lees, super leuk! Volgens mij zijn jullie inmiddels al langer weg dan dat ik jullie heb leren kennen haha, dus kom maar snel naar Eindhoven als jullie terug zijn! Nou geniet ervan! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
